Dziękuję! Tym, którzy napisali, dzwonili, pamiętali i tym którym przypomniały media społecznościowe. Szczególnie dziękuję tym, którzy świętowali ze mną osobiście.
Coraz częściej łapię się na tym że traktuje ją jak dorosłą...
Ciężko będzie mi w tym tygodniu dodać jakikolwiek merytoryczny wpis. Musicie mi wybaczyć...
Zbliżamy się ogromnymi krokami do momentu, kiedy będę musiała pozbyć się butelki. Zoja z wielkim kaprysem pije mleko, bo znacznie bardziej woli normalne jedzenie, które jemy wszyscy. I chociaż przeszłam na ten sam tryb co przy jej starszych siostrach czyli mleko tylko rano i wieczorem to jednak widzę, że nawet to jej średnio dopowiada. Dlatego zastanawiam się czy może nie dać jej już z tym spokoju. Minusem jest jednak to, że jej dwa ząbki nie zawsze dają sobie radę z gryzieniem wszystkiego, a ilość wapnia i witaminy D powinna być dostarczana w odpowiedniej dawce. Natomiast à propos pozbytego się smoczka, byłby to dobry ruch żeby automatycznie odstawić butelkę.
Kiedy dwa lata temu popełniłam ten wpis (klik) dopiero rozpoczynaliśmy tę przygodę. Teraz uważam że nie ma lepszej zabawki na świecie! Dziewczynki są wybredne (po kim to mają, to wszyscy wiedzą...) szczególnie jeśli chodzi o to czym się bawią. I wcale nie mam na myśli tego jakie to musza być zabawki, bo tym raczej zajmuje się matka Zołza ale o to że nie lubią zabawek które niczego nie wnoszą. Widzę że lubią się rozwijać kreatywnie. Malowanie, rysowanie, układanie, budowanie... Co prawda każda na swój sposób ale chcą widzieć efekty swojej pracy.
Po drugich urodzinach Bianeczki, kiedy nadal martwiło mnie to, że tak malutko mówi, zaczęłam interesować się pozycjami logopedycznymi. Niedługo trwało aż trafiłam na Pucia i jego rodzinkę. Początkowo niechętnie zaczęłam się przyglądać tej książce. Ostatecznie przekonała mnie pozytywna opinia Polskiego Związku Logopedów oraz fakt, że autorka popełniła już wcześniej inne książki w serii Uczę się mówić, wymawiać, opowiadać, a sama jest wykwalifikowanym logopedą oraz pedagogiem dziecięcym.
Dzisiaj temat, który jest dla mnie bardzo ważny. Właściwie bardzo, bardzo ważny. Na początku przyklasnęłam w dłonie i moja odpowiedz była jednoznaczna, jednak z biegiem czasu i argumentów, które sama sobie przedstawiam zaczynam zmieniać tryb myślenia na opozycyjny. Chociaż myślę, że tak naprawdę jak we wszystkich aspektach życia jest tu potrzebne jedno - zdrowy rozsądek.
Czasami brakuje mi Polski, oczywiście szczególnie w czasie świąt bądź uroczystości rodzinnych ale także kiedy chciałabym mieć coś co w Polsce jest na wyciągniecie ręki, a tutaj trzeba się nieźle natrudzić by to znaleźć. Zostaje jeszcze opcja zamówienia z PL, plus przesyłka, która jest nierzadko droższa od ceny samego produktu. Tak wiem, problemy życia i śmierci ale cóż poradzić ;) Fajnie by było mieć tylko takie.
Goście już pojechali także wracamy do normy. Babcia została wykorzystana wzdłuż i wszerz. Rodzicom udało się wyjść na randkę, a i dziewczynki wyszalały się bez nadzoru. Nawet matka zołza mogła wyjść pełnoprawnie na zakupy bez swojej kochanej obstawy. Ale wracamy do standardowego podziału ról. A dzisiaj zapraszam na kolejny test naszych wyborów wyprawkowych!
Dzień dobry Robaczki po świętach! Przyszła wiosna (póki co deszczowa), przyszedł kwiecień- mój ulubiony miesiąc w roku. Jestem niezwykle z siebie dumna, bo przez cały marzec udało mi się zrealizować konsekwentnie plan na 3 wpisy tygodniowo, nie zaniedbując tym samym całej reszty.
